ปัจจุบันเป็นรูปทรงประติมากรรมที่เป็นนามธรรมล้อมรอบอย่างเรียบง่าย) วัตถุนี้ถูกแกะสลักและทำงาน กล่องเครื่องมือของเธอประกอบด้วยปืนไรเฟิล เลื่อยตัดเหล็ก ตะแกรง ใบมีดเซอร์ฟอร์ม (เป็นเครื่องมือเดียวกันกับที่เธอใช้ระหว่างการทำแม่พิมพ์) Verdon สร้างรูปร่างบวก

ขั้นต่อไปคือการหล่อรูปทรงที่ได้ ที่สำคัญยังเป็นเพียงขั้นตอนในการทำเท่านั้น ตอนนี้ลองนึกภาพวัตถุที่เปียกชื้นซึ่งเพิ่งออกจากแม่พิมพ์ ยังคงเปิดให้โค้งงอและพับ บางครั้งพับจนถึงจุดยุบ เมื่อรูปร่างใหม่ปรากฏขึ้นและแข็งตัว กระบวนการขูดและขัดขั้นรุนแรงก็เริ่มต้นขึ้น ซึ่งลดความหนาลงเหลือเพียงด้านนี้ของการผ่าน ช่วงเวลาที่น่าหวาดเสียว มีการตรวจสอบสิ่งเจือปนเพียงเล็กน้อยอย่างต่อเนื่องซึ่งถูกบีบด้วยเข็มขนาดเล็ก Verdon อาจพึมพำกับตัวเองว่า “พวกเขาต้องการแม่เหล็กมากขึ้น พวกเขาต้องการแม่เหล็กที่ดีกว่า” ขณะที่เธอทำงาน ซึ่งหมายถึงการใช้แม่เหล็กอันทรงพลังเพื่อขจัดอนุภาคเหล็กออกจากวัสดุในขณะที่ทำขึ้นในโรงงาน

เธอเคาะแบบเปียกอย่างต่อเนื่องขณะที่ขูดและขัด ราวกับฟังผู้สร้างของเก่าทำแบบเดียวกัน คำนึงถึงขอบเฉพาะที่เธอตามหาและปรารถนาจะรักษาไว้ บางครั้งเธอรู้ว่าชิ้นส่วนนั้นจะไม่รอดจากการยิง แต่เธอยังคงดำเนินต่อไป บางทีอาจหมกมุ่นอยู่กับความเศร้าโศกมันเป็นการล่มสลายที่ควบคุมได้ เธอกล่าว มากเกี่ยวกับความหวังเป็นอย่างอื่นการปลงอาบัติ

ตามมาด้วยแป้งฝุ่น และอีกชั่วโมงของการขัดและการปรับให้เรียบ ก้มเหนืองาน กายวิภาคของเธอได้ปรับปรุงตัวเองใหม่ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเพื่อประโยชน์ของงาน ‘ชิ้นส่วนเหล่านี้มักถูกขัดให้บางจนไม่มีสิทธิ์มีอยู่’ เธอกล่าว ‘โบนไชน่า’ เธอพูดซ้ำและถอนหายใจ รวบรวมความคิดของเธอว่า ‘เป็นคำสาปสำหรับสตูดิโอเซรามิกส์ ด้วยความหมาย อิสระ และสีสันทั้งหมด’ Verdon ตระหนักดีถึงข้อโต้แย้งในการเลือกใช้วัสดุของเธอ บางคนถึงกับแสดงความเห็นอกเห็นใจ

รูปร่างและพื้นผิว ความเบาที่สัมผัสได้ชัดเจนซึ่งถ่ายทอดโดยงานของ Verdon ปฏิเสธน้ำหนักของการทำงานหนักที่ทำให้พวกเขามีชีวิต โบนไชน่าไม่อยากผอม มันไม่ต้องการที่จะอยู่รอด ความพยายามทางกายภาพและอัตราการสูญเสียที่สูงซึ่งบางครั้งมากถึง 60% นั้นยากที่จะทน แล้วก็มาถึงการยิงครั้งสุดท้าย บางครั้งเตาเผาก็หัวเราะเยาะฉัน เธอพูดถึงชิ้นส่วนที่ยุบและยุบลง เตาเผาพาพวกเขา ไปจนสุดขอบ ของระยะการยิงที่แคบ ‘แต่บางครั้งเตาเผาก็ยิ้มให้ฉัน’ และเมื่อเตาเผายิ้มให้เธอจริงๆ งานที่ทำเสร็จแล้วมีรูปร่างและพื้นผิวที่ชัดเจนที่น่าอัศจรรย์

งานของ Verdon ต้องการการสังเกตอย่างจริงจังและจดจ่ออย่างลึกซึ้ง โดยรู้ว่าสิ่งนั้นกำลังส่งผลกระทบต่อคุณ แต่ก็ยังพอใจที่ไม่เข้าใจว่าทำไม (แนวทางของศิลปะนามธรรมที่แท้จริงทั้งหมด) พวกมันสั่นระหว่างการมีและไม่มีอยู่เป็นจังหวะ เป็นไปได้ที่จะพูดเช่นกันว่ารูปร่างและพื้นผิวเหล่านี้สามารถทำให้คุณรู้สึกเศร้า แม้จะดูขาวและสว่างก็ตาม

ซึ่งเป็นการตอบสนองที่ถูกต้อง เมื่อสัมผัสแล้วจะเนียนจนแทบเป็นไปไม่ได้ แต่พื้นผิวยังมีชีวิต เป็นประกายซึ่งไม่ได้ขึ้นอยู่กับวิธีการทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับเซรามิก พวกเขาร้องให้ถูกสัมผัส เมื่อเรารู้ว่าการสัมผัสอาจดึงพวกเขาออกจากโลกแห่งจินตนาการ พวกเขากลับมายังโลกของพวกเขาเมื่อเราถอนตัวจากพวกเขา โดยลืมไปว่าเวลาจะผ่านไปนานเพียงใดในขณะที่เรากำลังมองดูอยู่

สนับสนุนโดย  UFABET เว็บหลัก